Αποκλειστική συνένντευξη του Κίκου Νούνδουρου στο aan μετά από επίθεση που δέχτηκε από συμορία ελλήνων

Αποκλειστική συνέντευξη του Κίκου Νούνδουρου στο aan μετά από επίθεση που δέχτηκε από συμορία ελλήνων. 'Έτσι έγινα αντιντόιτς'


Ο Κίκος Νούνδουρος είναι ένας συμπολίτης μας που έπεσε θύμα επίθεσης από συμμορία ελλήνων.Μέχρι τότε ήταν ελαφρά πατριώτης με σκερτσόζικη διάθεση, αλλά από τότε όλα άλλαξαν μέσα του και εντάχθηκε στο αντιφά κίνημα και μάλιστα στην αντιγκρήκ τάση του.Μετά την επίθεση βέβαια έγινε το εντελώς αντίθετο του 'βράχου' αν και μαυροντυμένος.Το εντελώς αντίθετο αφού ξεπούλησε φτηνά και λόγω ιδιοτέλειας το φασιστικό παρελθόν του και τις νεανικές του τρέλες.Το θέμα είναι όμως ότι τώρα είναι μαζύ μας, και όχι ότι το παιζε φασίστας μια εποχή.Βέβαια δεν είναι και ακριβώς μαζί μας καθώς διατηρεί την ομοφοβία και τον σεξισμό του στο έπακρο...Αλλά τέσπα.



- Πριν από μερικούς μήνες ζήσατε ακόμη μία τρομερή περιπέτεια στην ούτως ή άλλως περιπετειώδη ζωή σας.Κατ΄ αρχάς,πώς αισθάνεστε σήμερα;

«Βράχος. Το συμβάν βέβαια έχει ακόμη την “ουρά” του γιατί τα άτιμα τα πλευρά θέλουν μήνες να κολλήσουν. Επτά-οκτώ μήνες. Κατά βάθος όμως οφείλω να πω ότι χαίρομαι που το πέρασα».




-Κύριε Κίκε Νούνδουρε για ποιόν λόγο χαίρεστε που παρολίγον να πεθάνατε;Είσαστε ηλίθιος;


«Το γεγονός με έκανε να δω την πραγματικότητα. Είχα μια ανόητη ευαισθησία και γενναιοδωρία με την παραμονή ή μάλλον τον παρασιτισμό των ντόπιων στην Ελλάδα. Ελεγα ότι της ίδιας γης παιδιά είμαστε, ας παραμείνει ο ντόπιος κόσμος στην Ελλάδα, να ευφρανθεί, να νιώσει ασφάλεια, να φάει, να πιει ελληνικό νερό. Ε, από την ώρα του περιστατικού τέρμα όλες αυτές οι εφηβικές μαλακίες. Τέσσερα κτήνη, τέσσερις βάρβαροι που ούρλιαζαν και βρωμούσαν σαν τον Θόδωρο Πάγκαλο και φορούσαν μάσκες με έκαναν να δω την πραγματικότητα».

- Από εκείνη τη βραδιά τι δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

«Εκείνο το “μην τον κρατάς, πνίξ΄ τον, τον πούστη! ” που φώναζε ο μόνος που άκουσα να μιλάει καθαρά ελληνικά χωρίς βλαχοαρβανίτικη προφορά. Εγώ πούστης; Καλά το “πνίξ΄ τον”, το “πούστης” τι το θέλανε;Δηλαδή ντάξει.Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τα φονικά.Αλλά με την προσβολή της τιμής του μάτσο-στρέιτ άντρα, ε όχι πάει πολύ.Το να είσαι πούστης ή λεσβία είναι χειρότερο από το να σαι δολοφονημένος ή δολοφόνος. Από εκεί κινήθηκε ένας μηχανισμός από σκέψεις μου που πέταξε έξω από την Ελλάδα όλους τους ντόπιους και επανέφερε στο προσκήνιο το 'Μην μας αφήνετε μόνους μας με τους Μαλάκες τους έλληνες'.Γενικά είχα μεγάλη φαντασία από όταν τον έπαιζα στα εφηβικά μου χρόνια. Δεν είναι σωστό όμως και ως κοινωνική συμπεριφορά η Ελλάδα να ανοίγει τις πόρτες της σαν την πουτάνα που ανοίγει τα πόδια της: 12.000.000 έλληνες μέσα στη χώρα; Το 95% της χώρας ντόπιοι;Ζωνιανοί, Καλαματιανοί, Πυργιώτες, Μυτιληνιοί,ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΙΟΙ(!!!), και τσίπηδες Ηπειρώτες; Πόσο πια οι μετανάστες θα ανέχονται να τους σέρνουν πίσω από αυτοκίνητα στην Μανωλάδα γιατί έκλεψαν ένα πρόβατο, να τους πυροβολούν στο Κριεκούκι, να μην τους δίνουν τα νόμιμα γιατί τους επιβάλλουν ως παράνομους; Και όμως, έγινε. Αυτά είναι συνέπειες του κόμπλεξ κατωτερότητας που έχουν οι φτωχοδιάβολοι. Να ΄ναι καλά οι κυβερνήσεις. Οι Έλληνες θα έπρεπε να έχουν το κόμπλεξ, όχι μετανάστες».



Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις, είναι εντελώς συμπτωματική...



Αλλά ας δούμε και κάτι εντελώς απείραχτο από μια άλλη συνέντευξη κάποιου Νίκου Κούνδουρου:

- Ετυχε να συναντηθείτε με αλλοδαπό μετά το περιστατικό; Και αν ναι,τι έγινε;

«Μετά το επεισόδιο βρέθηκα συνεπιβάτης στο αυτοκίνητο ενός φίλου δικηγόρου. Ηρθε ένας Πακιστανός να καθαρίσει τα τζάμια. Του λέει ο φίλος “όχι”. Εγώ, που είχα περάσει αυτά που είχα περάσει, του λέω “δώσ΄ του κάτι του νεαρού, δεν πειράζει”. Του έδωσε λοιπόν ένα κέρμα. Το παίρνει ο Πακιστανός, το κοιτάζει και μας το πετά στα μούτρα. Πήδηξα έξω σαν να ΄μουν 18 χρόνων, τον έπιασα από τον σβέρκο και τον έσυρα με μια κακία, με ένα μίσος, στο αυτοκίνητο και του ΄πα “βρες το”. Από πίσω ο κόσμος έβλεπε την εικόνα ενός λευκού που έσουρνε έναν φουκαρά Πακιστανό σαν να ήταν σκύλος. Η εντύπω ση που έδωσα ήταν ότι η λευκή ράτσα ταλαιπωρούσε έναν φουκαρά πακιστανό σκύλο. Και όμως συνέβαινε το ανάποδο. Η παρεξήγηση είναι μέσα στη ζωή μας».

Ρεαλισμός, ρωμαλεότητα, ειλικρίνια, συγχώρεση, εκδίκηση, νέμεσις...
Μπα ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε αξιόλογε σκηνοθέτα.
Τσακίστε τον ρατσισμό.Και χωρίς παρεξήγηση...