ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ Ε.Α.
Σας στέλνω την υποστήριξή μου και τις ελπίδες δύναμης για τη δίκη.
Ένα θέαμα που έχει στηθεί από διεφθαρμένους δικαστές, μπάτσους και πολιτικούς.
Στο βορρά, θα υψώσουμε μια σφιγμένη γροθιά μέσα απʼτα κάγκελα των παραθύρων των Αγγλικών φυλακών, ψηλά προς τον ουρανό.
Ποτέ μην λησμονείτε τον στόχο μας.
Ας μοιραστούμε τα όνειρα της ελευθερίας και της νίκης.
Με αποφασιστικότητα και θάρρος, ενωμένοι θα πετύχουμε.
Κανείς δεν είναι ελεύθερος έως ότου όλοι να είναι ελεύθεροι.
Φωτιά στις φυλακές και στα κράτη που τις δημιουργούν.
T. Blak
28/09/2011
Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011
Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011
Antifa? HaHaHa...
''Αποτέλεσμα όλων αυτών; Τουλάχιστον τρεις πατριώτες να οδηγηθούν στο νοσοκομείο για την εφαρμογή ραμμάτων, ένας με σοβαρό οφθαλμικό τραύμα, ένας με υποψία για σπάσιμο χεριού, ενώ πολλοί άλλοι να φέρουμε εκδορές σε διάφορα σημεία του σώματος μας. Όλοι μας ευχαριστούμε τον Θεό γιατί μας έσωσε από του χάρου τα δόντια. Πιστέψτε μας. Δεν είναι σχήμα λόγου. Το μίσος αυτών των ψευτοεπαναστατών για οτιδήποτε Ελληνικό βρήκε την ευκαιρία να εκδηλωθεί πάνω μας.''
''Σάββατο βράδυ περί της δέκα και μισή , 20 antifa έχουν στήσει καρτέρι στο μετρό του Αγίου Αντωνίου περιμένοντας κάποιον Εθνικιστή ή οποιονδήποτε που επιστρέφει από την πορεία που έλαβε μέρος στην Αθήνα την ημέρα εκείνη. Στο σημείο είναι οπλισμένοι με ρόπαλα και φοράνε κράνη.
Περί της 11 και 15 βγαίνει από το μετρό νεαρός συναγωνιστής που γυρίζει από την εκδήλωση των Ιμίων. Καθώς περπάτα αναγνωρίζεται η Ελληνική σημαία στο μπουφάν του από τους antifa. Δεν θέλουν άλλη αφορμή και εκεί στον προαύλιο χώρο του μετρό δέχεται επίθεση με ρόπαλα και μαχαίρι , οι παρακρατικοί antifa χτυπούν με αρρωστημένο σαδισμό τον νεαρό Εθνικιστή.
Ο απολογισμός σωρεία μαχαιρωμάτων σε πολλά διαφορετικά σημεία του σώματος του και μια εξ αυτών σε ζωτικό όργανο και ακόμα περισσότερα χτυπήματα με ρόπαλα στο κεφάλι. Μεταφέρεται με βαρύτατες κρανιογκεφαλικές κακώσεις σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο όπου βρίσκεται μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές.
Από το βράδυ εκείνο του Σαββάτου έχουν περάσει τρεις ολόκληρες μέρες από την δολοφονική αυτή επίθεση που δέχτηκε ο συναγωνιστής κανείς όμως δεν άκουσε τίποτα , ουδείς σε ιστοσελίδες και μπλογκς ανέφερε το παραμικρό , η αστυνομία «διεξάγει έρευνες» , τα ΜΜΕ που τόσο «ενδιαφέρονται για την ανθρώπινη ζωή» δεν έπαιξαν ούτε ένα δευτερόλεπτο στα πολύχρωμα και αμαρτωλά δελτία ειδήσεων τους οι εφημερίδες και αυτές ούτε μία σταγόνα μελάνι δεν καταδέχτηκαν να θυσιάσουν για ένα υπαρκτό γεγονός για τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε ένας νεαρός άνθρωπος.
Πόσο αξίζει άλλωστε η ζωή ή η σωματική ακεραιότητα ενός Εθνικιστή στη σημερινή μας εποχή ;
Η απάντηση είναι βασανιστικά ωμή και ψυχρή : Τίποτα.
Μόνο νάρκης του άλγους δοκιμές εν φαντασία και λόγω , αυτή είναι η αλήθεια.
Και να το ερώτημα προς όλους :
Αυτοί που πρέπει να κραυγάσουν για το νέο αιματοκύλισμα γιατί σιωπούν ;
Υποκριτές λοιπόν για άλλη μια φορά.
Όλοι όσοι σιωπούν είναι συνυπεύθυνοι και συνένοχοι.
Δεν αντέχει κανείς να τους κοιτάξει … αφού είναι ίδιοι με το πορτρέτο του Dorian Grey".''
''Ότι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό
Περπατώ στον δρόμο πριν πολλά χρόνια, αρκετές ώρες μετά τα μεσάνυχτα, και ξάφνου ακούω διάφορες φωνές να κραυγάζουν "φασίστας, φασίστας" και βλέπω ένα κοπάδι αποτελούμενο από 20 μονάδες ίσως και παραπάνω να ορμά καταπάνω μου... Πέτρες, τούβλα, μαχαίρια, μπουκάλια, λοστοί και Αίμα, πολύ αίμα, πάρα πολύ αίμα, δικό μου αίμα. Όταν το κοπάδι έφυγε με φάνηκε περίεργο που ήμουν ζωντανός. Το αίμα έρεε άφθονο. Με δυσκολία έβλεπα, γιατί το αίμα που έτρεχε σαν καταράκτης σκέπαζε τα μάτια μου. Ψάχνω τα τσιγάρα μου, σκουπίζω λίγο τα χέρια μου, βγάζω ένα τσιγάρο. Το ανάβω και προσπαθώ με δυσκολία να σηκωθώ. Πόνος. Σηκώνομαι όρθιος, με το τσιγάρο στο στόμα και κοιτάω ολόγυρα. Αίμα, πολύ αίμα, πάρα πολύ αίμα, δικό μου αίμα. Και συνεχίζει να τρέχει, από το κεφάλι, από την μύτη, από τα πλευρά , από την πλάτη, από τα χέρια. Πάω σε έναν καθρέπτη αυτοκινήτου και με βλέπω. Με το τσιγάρο στο στόμα να έχει κοκκινήσει πια κι αυτό...ματωβαμμένο μου πρόσωπο...πολύ όμορφος...Θεε μου τι ομορφιά είναι αυτή...χαμογελάω...το γέλιο μου δυναμώνει...καγχάζω.... Κοιτάζω ξανά ολόγυρα, ανάβω κι άλλο τσιγάρο, σχεδόν ενθουσιασμένος, το αίμα μου έχει βάψει το πεζοδρόμιο και τον δρόμο...η πόλη είναι δικιά μου. Σχεδόν μια θέωση, μια άγρια κατάφαση ζωής.''
''Τα ξημερώματα της Κυριακής στο πάρκο Χαιροπούλου (μάλλον) στην Πανόρμου καραφλοειδές που ενοχλήθηκε επειδή παρευρισκόμενοι είχαν πρόβλημα με τους φασίστες, φιλοδωρήθηκε με κρανιές, κλοτσομπουνίτσες και μερικά άλλα, και χτυπήθηκε ελαφρά.Πρόσφερε όμως απίστευτο θέαμα στους παρευρισκόμενους, καθώς κυνηγούσε αμάξι συναγωνιστή του για να μπει μέσα, ο οποίος αν και είχε απομακρυνθεί, δεν σταμάταγε για να πάρει μέσα τον συναγωνιστή του που του φώναζε ''σταμάτα ρε μαλάκα'' ή κάπως έτσι.Αυταπάρνηση και αλληλεγγύη...
Το αμάξι σπάστηκε τόσο από περευρισκόμενους αλλά κυρίως από τον φασίστα οδηγό, ο οποίος καβάλαγε κράσπεδα και χλόες για να βγει από το πάρκο καθώς πέρα από την αλληλεγγύη του είχε και εξυπνάδα να εγκλωβιστεί, στο κάτω τείχος του πάρκου.Μπαμπρίζ, τζάμια κλπ. αποτελούν κατά βάση παρελθόν.
Ο φασίστας οδηγός δεν χτυπήθηκε σχεδόν καθόλου και αυτό το αφήνουμε στον συναγωνιστή του που τον κυνήγαγε.
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΑΠΛΑ ΜΕ ΕΝΑ ''ΟΧΙ'' ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΤΑΣ...
Και εις άλλα με υγεία...
Αναρχικές αντιφασιστικές περίπολοι στους δρόμους και παρευρισκόμενοι...''
''Σάββατο βράδυ περί της δέκα και μισή , 20 antifa έχουν στήσει καρτέρι στο μετρό του Αγίου Αντωνίου περιμένοντας κάποιον Εθνικιστή ή οποιονδήποτε που επιστρέφει από την πορεία που έλαβε μέρος στην Αθήνα την ημέρα εκείνη. Στο σημείο είναι οπλισμένοι με ρόπαλα και φοράνε κράνη.
Περί της 11 και 15 βγαίνει από το μετρό νεαρός συναγωνιστής που γυρίζει από την εκδήλωση των Ιμίων. Καθώς περπάτα αναγνωρίζεται η Ελληνική σημαία στο μπουφάν του από τους antifa. Δεν θέλουν άλλη αφορμή και εκεί στον προαύλιο χώρο του μετρό δέχεται επίθεση με ρόπαλα και μαχαίρι , οι παρακρατικοί antifa χτυπούν με αρρωστημένο σαδισμό τον νεαρό Εθνικιστή.
Ο απολογισμός σωρεία μαχαιρωμάτων σε πολλά διαφορετικά σημεία του σώματος του και μια εξ αυτών σε ζωτικό όργανο και ακόμα περισσότερα χτυπήματα με ρόπαλα στο κεφάλι. Μεταφέρεται με βαρύτατες κρανιογκεφαλικές κακώσεις σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο όπου βρίσκεται μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές.
Από το βράδυ εκείνο του Σαββάτου έχουν περάσει τρεις ολόκληρες μέρες από την δολοφονική αυτή επίθεση που δέχτηκε ο συναγωνιστής κανείς όμως δεν άκουσε τίποτα , ουδείς σε ιστοσελίδες και μπλογκς ανέφερε το παραμικρό , η αστυνομία «διεξάγει έρευνες» , τα ΜΜΕ που τόσο «ενδιαφέρονται για την ανθρώπινη ζωή» δεν έπαιξαν ούτε ένα δευτερόλεπτο στα πολύχρωμα και αμαρτωλά δελτία ειδήσεων τους οι εφημερίδες και αυτές ούτε μία σταγόνα μελάνι δεν καταδέχτηκαν να θυσιάσουν για ένα υπαρκτό γεγονός για τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε ένας νεαρός άνθρωπος.
Πόσο αξίζει άλλωστε η ζωή ή η σωματική ακεραιότητα ενός Εθνικιστή στη σημερινή μας εποχή ;
Η απάντηση είναι βασανιστικά ωμή και ψυχρή : Τίποτα.
Μόνο νάρκης του άλγους δοκιμές εν φαντασία και λόγω , αυτή είναι η αλήθεια.
Και να το ερώτημα προς όλους :
Αυτοί που πρέπει να κραυγάσουν για το νέο αιματοκύλισμα γιατί σιωπούν ;
Υποκριτές λοιπόν για άλλη μια φορά.
Όλοι όσοι σιωπούν είναι συνυπεύθυνοι και συνένοχοι.
Δεν αντέχει κανείς να τους κοιτάξει … αφού είναι ίδιοι με το πορτρέτο του Dorian Grey".''
''Ότι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό
Περπατώ στον δρόμο πριν πολλά χρόνια, αρκετές ώρες μετά τα μεσάνυχτα, και ξάφνου ακούω διάφορες φωνές να κραυγάζουν "φασίστας, φασίστας" και βλέπω ένα κοπάδι αποτελούμενο από 20 μονάδες ίσως και παραπάνω να ορμά καταπάνω μου... Πέτρες, τούβλα, μαχαίρια, μπουκάλια, λοστοί και Αίμα, πολύ αίμα, πάρα πολύ αίμα, δικό μου αίμα. Όταν το κοπάδι έφυγε με φάνηκε περίεργο που ήμουν ζωντανός. Το αίμα έρεε άφθονο. Με δυσκολία έβλεπα, γιατί το αίμα που έτρεχε σαν καταράκτης σκέπαζε τα μάτια μου. Ψάχνω τα τσιγάρα μου, σκουπίζω λίγο τα χέρια μου, βγάζω ένα τσιγάρο. Το ανάβω και προσπαθώ με δυσκολία να σηκωθώ. Πόνος. Σηκώνομαι όρθιος, με το τσιγάρο στο στόμα και κοιτάω ολόγυρα. Αίμα, πολύ αίμα, πάρα πολύ αίμα, δικό μου αίμα. Και συνεχίζει να τρέχει, από το κεφάλι, από την μύτη, από τα πλευρά , από την πλάτη, από τα χέρια. Πάω σε έναν καθρέπτη αυτοκινήτου και με βλέπω. Με το τσιγάρο στο στόμα να έχει κοκκινήσει πια κι αυτό...ματωβαμμένο μου πρόσωπο...πολύ όμορφος...Θεε μου τι ομορφιά είναι αυτή...χαμογελάω...το γέλιο μου δυναμώνει...καγχάζω.... Κοιτάζω ξανά ολόγυρα, ανάβω κι άλλο τσιγάρο, σχεδόν ενθουσιασμένος, το αίμα μου έχει βάψει το πεζοδρόμιο και τον δρόμο...η πόλη είναι δικιά μου. Σχεδόν μια θέωση, μια άγρια κατάφαση ζωής.''
''Τα ξημερώματα της Κυριακής στο πάρκο Χαιροπούλου (μάλλον) στην Πανόρμου καραφλοειδές που ενοχλήθηκε επειδή παρευρισκόμενοι είχαν πρόβλημα με τους φασίστες, φιλοδωρήθηκε με κρανιές, κλοτσομπουνίτσες και μερικά άλλα, και χτυπήθηκε ελαφρά.Πρόσφερε όμως απίστευτο θέαμα στους παρευρισκόμενους, καθώς κυνηγούσε αμάξι συναγωνιστή του για να μπει μέσα, ο οποίος αν και είχε απομακρυνθεί, δεν σταμάταγε για να πάρει μέσα τον συναγωνιστή του που του φώναζε ''σταμάτα ρε μαλάκα'' ή κάπως έτσι.Αυταπάρνηση και αλληλεγγύη...
Το αμάξι σπάστηκε τόσο από περευρισκόμενους αλλά κυρίως από τον φασίστα οδηγό, ο οποίος καβάλαγε κράσπεδα και χλόες για να βγει από το πάρκο καθώς πέρα από την αλληλεγγύη του είχε και εξυπνάδα να εγκλωβιστεί, στο κάτω τείχος του πάρκου.Μπαμπρίζ, τζάμια κλπ. αποτελούν κατά βάση παρελθόν.
Ο φασίστας οδηγός δεν χτυπήθηκε σχεδόν καθόλου και αυτό το αφήνουμε στον συναγωνιστή του που τον κυνήγαγε.
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΑΠΛΑ ΜΕ ΕΝΑ ''ΟΧΙ'' ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΤΑΣ...
Και εις άλλα με υγεία...
Αναρχικές αντιφασιστικές περίπολοι στους δρόμους και παρευρισκόμενοι...''
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.bmp)
